G(ri)ezellig kokkerellen...


Zo. Het werd eens tijd, ik moest en zou die pompoen gaan uithollen. Hij was al een maand geleden geoogst en lag daar maar zielig op een donkere plek in de schuur. Ik had alleen nog nooit een pompoen uitgehold. De regen kletterde tegen de ramen, in de tuin ontstond een mini tornado van bladeren. De inhoud van de vuilnisbakken waaide door de tuin, en om het nog spannender te maken zorgde wat lichtflitsen voor special effects! Een prima middag om in de keuken door te brengen. 

Oké een pompoen uithollen. Wel, dit moest toch niet zo moeilijk zijn? Ik zou dit klusje wel even klaren. Als een chirurg legde ik eerst al mijn gereedschap klaar.  Een scherp kartelmes én een lepel. Hier mee moet het lukken dacht ik. Pumpkin had een doorligplek gekregen, daarom besloot ik hem aan zijn zijkant te opereren. Ik sneed een vierkant uit de boven kant, en het oranje geelachtige vruchtvlees kwam tevoorschijn. Misschien was dit toch niet zo'n goed idee...

Ik besloot maar gewoon met het mes er stukken vruchtvlees uit te snijden en deze in een kom te deponeren, maar al gauw verspreidden de zaden zich door de pompoen en zat alles - inclusief ik - onder. Oké niet slim. Tijd voor wat groffer gereedschap, de ijslepel werd er bij gepakt. Hiermee kon ik hem ideaal uithollen en was het klusje alsnog zo geklaard. Pumkin was nu leeg. Ik tekende zijn ogen, en zijn mond. Ik wist al precies dat het een anti-depressie pompoen moest worden! Het resultaat mocht er zijn. Hij lacht je toe of niet dan? Oké een tikkie scheel, maar hé niemand is perfect. 

Wat veel mensen niet weten is dat je met de inhoud veel meer kunt dan een soepje maken. Pompoen is reuze gezond! Je kan alles van de plant eten, zelfs de bladeren! Maar nee, ik vertikte het om soep te maken... Wat had ik mij op de hals gehaald zeg! Ik wilde perse proberen om pompoentaart te maken, maar ik ben een kunstenares! Een chirurg, die kan toch niet opeens bakker worden? De Gulle Aarde had een prima recept op haar blog staan met pompoen, honing en walnoten... Dat moest mij wel lukken... Alle ingrediënten bij elkaar mixen en.... Dan maar in de oven. Het rook  verrukkelijk. De taart was krokant van buiten, maar wat kleffig van binnen. Toch, beoordeel een taart nooit op zijn uiterlijk. Hij smaakte prima! Jullie begrijpen echter wel dat ik zo'n misbaksel niet fotografeer.  Ik had nog altijd wat pompoen over, en toen al het kaf van het koren gescheiden was werd het tijd voor een ander recept. Pompoen cakebrood. Nou, laat ik maar niet schrijven over de gigantisch krokante buitenlaag, en het iets wat treurige uiterlijk. Laat ik ook maar niet schrijven dat de binnenkant een kleffig zooitje werd met pompoenzaad. Wel wel... na weer zo'n misbaksel te hadden gebakken en er een bom ontploft was in de keuken, besloot ik van het aller laatste restje toch maar een  verrukkelijk soepje te maken... Die er goed uitziet, goed ruikt én goed smaakt! Een smaak sensatie met o.a. rode peper en kokos...

En de pompoen? Die lacht je g(ri)ezellig toe bij de voordeur, want zodra de storm voorbij is krijgt hij een plaatsje op de herfsttafel buiten.

Moedertje Groen,
Voor deze blog was ik: kokkin, kunstenares en plastisch chirurg 

Labels: